Terug naar blogoverzicht

Het koffiezetapparaat

Vlak voordat mijn les begint zit ik aan een bureau vlakbij het koffiezetapparaat nog wat werk te verzetten. In de buurt van de koffiepot werken blijkt inspirerend te zijn. In het korte moment van koffie halen vind er veel plaats tussen collega’s. Ik neem deel en krijg het allemaal mee. Dit zijn de leuke momenten.

Punt van herkennning

“Doe mij maar nummer 89” roept een collega die net de personeelsruimte binnen gestormd komt. Ik kan wel een koffie gebruiken, ik begin zo met de les.“ Een collega die bij het koffiezetapparaat staat reikt haar koffie 89 aan en vraagt “Hoe gaat het met je?” Zij kijkt hem aan, neemt een slok en slaakt een diepe zucht. Vervolgens komt het gesprek op gang. Een gesprek waarvan ik denk ”Yes! ik ben niet de enige die een ochtend had met een gillende peuter, die per se prinsessenjurk aan wilde”. Een punt van herkenning!

Stiekem ben ik gewoon nu al trots op deze nieuwe collega en vraag of ik haar voor mijn lessen interculturele communicatie mag interviewen.

Verhalen delen

Ik heb zelf ook zin in koffie en sta op om er een te halen. Een nieuwe collega komt met een big smile binnen. Ik vraag of ze koffie of thee wil. Terwijl we bij het koffiezetapparaat op onze koffies wachten, voeren we een heel mooi gesprek waardoor ik haar beter leer kennen. Doordat het buiten regent komt er een grappig verhaal op gang. Ze vertelt dat ze jaren in Afrika heeft gewoond en dat het daar nu juist droog en warm is. Ze heeft daar vele ervaringen opgedaan en hiermee geeft zij nu de leukste en mooiste lessen. Stiekem ben ik gewoon nu al trots op deze nieuwe collega en vraag of ik haar voor mijn lessen interculturele communicatie mag interviewen. Deze verhalen moeten immers gedeeld worden! De koffie is ondertussen op. Ik pak een nieuwe en ga weer aan het bureau zitten.

Ik herken het gevoel van trots en blijheid als een student met zoveel passie en gedrevenheid bezig is om een vak te halen.

Nummer 32

Twee andere collega’s komen binnen en ik hoor ze nummer 32 tegen elkaar zeggen. Nummer 32 schijnt de lekkerste cappuccino uit het apparaat te zijn. Ik hoor ze vrolijk met elkaar praten over een student die een perfecte presentatie heeft gegeven waar ze als docenten erg trots op blijken te zijn. Ondertussen typ ik mijn mail af en krijg ik zelf een lach op mijn gezicht. Ik herken het gevoel van trots en blijheid als een student met zoveel passie en gedrevenheid bezig is om een vak te halen.

Ideeën uitwisselen

Wederom gaat de deur weer open en hoor ik collega’s pratend binnenkomen. “Doe mij maar nummer 178”. Die moet je eens proberen…is echt de lekkerste koffie”.  De andere collega stemt ermee in en het gesprek gaat verder. Ik hoor de collega’s in gesprek zijn over hoe ze ervoor kunnen zorgen dat de studenten de leukste gastcolleges krijgen en zo de drive en passie voor het vak sales & marketing ontwikkelen binnen de duurzame sector. Deze docenten willen echt dat de student het verschil gaat maken met de ontwikkelde competenties in hun vak. Ik kijk naar ze om en zeg “Wauw, wat hebben jullie hier een mooi gesprek”.

Blij gevoel

Mijn les gaat beginnen dus ik pak in en loop weg. Ik draai nog een keer om naar het koffiezetapparaat en denk “De mooiste en leukste gesprekken die mij een blij gevoel geven vinden plaats bij het koffiezetapparaat. Hier wil ik vaker zijn!”