Vakantietijd

Mijn droom in duigen

‘Heerlijk, het is bijna meivakantie en dan zijn we een week vrij’. Dat zei mijn eerste leidinggevende tegen me toen ik pas kort op de Hogeschool werkte. Ik glimlachte naar haar en was blij met mijn nieuwe baan als docent. Inderdaad, een week vrij en straks weer een week en dan nog een eindeloze zomervakantie en dan, en dan…. Alle clichés over onderwijs en vrij zijn zouden waar zijn en ik was een geluksvogel met zoveel vrije tijd naast mijn ingeroosterde lesuren. Mijn leidinggevende vervolgde: ‘want weet je, er is niemand die je belt, niemand die je lastigvalt met vragen en er is alle rust om achterstanden weg te werken. Heerlijk’, zei ze nogmaals. En, ‘poef’ daar spatte mijn zelf gecreëerde droom van eeuwige vrije tijd tussen de lesweken  door bruut uit elkaar. ‘Zei ze dat nou nou echt, lekker doorwerken in de vakantie?’

Zo groen als gras

Zo groen als gras was ik want nog geen week later zat ik met mijn gezin in het vliegtuig naar een zonnig oord met in mijn handbagage een werklaptop. Want ik had al snel door dat mijn werk zomaar een week loslaten geen optie was. De stapels tentamens die nagekeken moesten worden had ik wijselijk thuisgelaten, dat wel, al betekende dat dat ik die na de vakantie zou moeten beoordelen als de nieuwe lesperiode weer was begonnen. Zenuwachtig was ik ook, de eerste jaren van mijn docentschap. ‘Heb ik wel voldoende kennis, wat als studenten vragen stellen waarop ik het antwoord niet weet, zit mijn les opzet wel goed in elkaar en o jee als ik me maar niet verslaap morgenochtend”. Dat laatste is nooit gebeurd. Ik was zeker de eerste jaren zo zenuwachtig aan het begin van een lesperiode dat ik sowieso slecht sliep’.

Ik leer het maar niet

Ik neem een slok koffie en glimlach om mijn eigen gedachten. Wat is er eigenlijk weinig veranderd in al die jaren. Goed, het voorbereiden van lessen gaat sneller en elke denkbare situatie in een klas heb ik inmiddels wel voorbij zien komen. Dat geeft rust. Te weten hoe het HBO onderwijs georganiseerd is en het hebben van ervaring binnen het klaslokaal zorgt er voor dat ik veel efficiënter ben geworden. Ik weet wat ik kan verwachten en dat is prettig. Maar ik leer het maar niet. Bij elke vakantie denk ik nog steeds: ‘heerlijk, lekker een week vrij’ en dan plan ik allerlei leuks in en dan bedenk ik me al doende dat ik ook echt nog een berg moet nakijken en dat er nog mails liggen te wachten die antwoord behoeven en dat ik mijn nieuwe lesperiode ook nog moet voorbereiden en er ontwikkeltaken liggen te wachten en, en , en…. ‘In alle rust werken in de vakantie’, had ze gezegd. Het is waar, de vakantietijd is niet alleen om bij te komen van de drukte maar ook om bij te komen met achterstallig werk. Werken in het onderwijs is een levenswijze en invulling van de vele vakanties is daar een onderdeel van.

Schilderen

Wanneer mijn laptop is opgestart begin ik met schilderen. Zo noem ik het wanneer ik een les voorbereid. Ik creëer een kleurrijk schilderij waar elke student zich in de klas straks uitgedaagd en aangesproken kan voelen. Theorie voor de cognitief sterke studenten. Een doe-opdracht voor de studenten die niet zo goed stil kunnen zitten. En altijd pas ik er een ‘element of surprise’ in, om de studenten te bedienen die het prettig vinden om zelf iets uit te vogelen zonder meteen te weten wat het nut is of hoe het past binnen de theorie.

Kunstenaar

En wanneer ik dan zo’n kleurrijke lesopzet heb gemaakt voel ik me een ware kunstenaar. Mijn palet aan kennis en vaardigheden optimaal, kundig en bezield ingezet om dit prachtige kunstwerk te kunnen aanbieden. En natuurlijk weet ik dat het altijd anders zal gaan in het klaslokaal en ook weet ik dat de uitvoering nooit hetzelfde is als ik het van tevoren heb bedacht. Maar op deze stille zondagmorgen 4 mei vind ik dat helemaal niet erg. Ik voel me een ware Vermeer die op het punt staat een gedetailleerd vergezicht te schilderen. Een nieuw landschap met spannende doorkijkjes. Er is toch niets mooiers om dat te doen tijdens je vakantie?