Zomaar een gedenkwaardig afstudeermoment
Oog hebben voor persoonlijke omstandigheden van studenten en zo nu en dan wat emotionele momenten. Ook dat is onderwijs.
Moeilijke tijd
Een paar jaar geleden nam ik, samen met een collega, afstudeerassessments af. Een van de studenten, een stoere meid die ik zelf had begeleid, had een prima stage bij de politie. Ze lag goed op schema en ze had interessante onderzoeksresultaten. Een paar weken voor de deadline belde ze me opeens en ze zei: “Mijn ouders gaan uit elkaar, totaal onverwachts en ik vind het zo erg, ik kan me niet meer concentreren”. Ik realiseerde me dat zo’n bericht voor een volwassen kind net zo erg moet zijn, zeker als je het niet ziet aankomen en ook nog eens zo vlak voordat je gaat afstuderen.
Ik gaf aan dat ze de tijd moest nemen om het te verwerken en dat ze wel uitstel kon krijgen
Herpakken
Ik gaf aan dat ze de tijd moest nemen om het te verwerken en dat ze wel uitstel kon krijgen, maar na een week herpakte ze zich al en de scriptie lag er gewoon keurig en op tijd.
Ze mocht haar scriptie komen verdedigen. Haar interne begeleider (een leuke betrokken politievrouw) was ook meegekomen naar het assessment. De student was wat nerveus, maar deed het verder prima. Haar scriptie werd door ons met een 8 beoordeeld.
Verbaasd
Na de felicitaties stelde ik de vraag die ik altijd stel aan het eind van een assessment: “en heb je straks een feestje?” maar ik kon mijn tong wel afbijten omdat ik even niet meer had gedacht aan de familieomstandigheden. “Later misschien nog” zei ze alleen maar. Ik zette haar op de foto met haar begeleidster en we namen afscheid. Toen we het lokaal verlieten, stonden daar opeens een man en een vrouw. “Mam, pap?!” riep de student verbaasd uit. Moeder had een grote bos bloemen, vader stond wat timide een klein stukje verderop, maar ze stonden er samen, als verrassing voor hun dochter.
We pinkten allemaal even stiekem een traantje weg
Opluchting en blijdschap
De student had dit niet verwacht en zei alleen maar: “hoe wisten jullie dit?”. Ze leek zich eerst geen raad te weten met de situatie, ook omdat vader wat op afstand bleef, maar na een knuffel van moeder, liep ze ook naar haar vader die haar omarmde. En toen was er de ontlading en kwamen alle emoties eruit.
We feliciteerden de trotse papa en mama en ik bedankte de politievrouw voor deze goede zet, want het was wel duidelijk dat zij dit had geregeld.
We pinkten allemaal even stiekem een traantje weg. Dit is ook onderwijs.