We zitten niet stil!

Mijn vorige blog ging over mijn werkzaamheden bij de HAN. Ik vond het zelf best een informatieve, maar stiekem ook een beetje een saaie blog. En dat kreeg ik ook terug van een collega. Ze herkende mij niet zo goed in de tekst, miste mijn humor. Slik… Maar mijn werk is allerminst saai, en zeker niet zonder een lach. Wellicht kan ik het een en ander levendiger verwoorden met een paar dingen die plaats hebben gevonden sinds mijn vorige blog.

Spannend!

Een groot deel van de afgelopen tijd stond in het teken van de accreditatie van enkele deeltijdopleidingen van de faculteit Gezondheid Gedrag & Maatschappij (GGM). En om de voorzitter van het panel te imiteren bij de terugkoppeling aan het eind van de visitatie: ik laat jullie niet te lang in spanning, alle standaarden bij alle opleidingen zijn positief bevonden! Kun jij ook zonder zorgen verder lezen.

Kijk, aan de ene kant is het leuk dat een panel van peers bij de opleiding langs komt. Dat je kunt laten zien waar je voor staat, waar je trots op bent en waar je nog ontwikkeling ziet. Mooi om daarover in gesprek te kunnen met het panel en met elkaar. Anderzijds, er zit ook een beoordeling aan vast, dus het blijft toch altijd spannend.

Niet de eerste

Deze deeltijdopleidingen doen mee aan het experiment leeruitkomsten en de accreditatie in dit experiment was dan ook voor alle partijen behoorlijk nieuw. Eind maart hadden we op de HAN een bijeenkomst met kwaliteitszorgmedewerkers van verschillende hogescholen uit het hele land. Een tweetal hogescholen had al een accreditatie in het experiment achter de rug en de rest zat in de voorbereiding. Erg prettig om zo uit te kunnen wisselen. En natuurlijk ook erg interessant om op die manier een soort van kijkje in andermans keuken te kunnen nemen.

Voorbereiding

Aan de accreditatie ging natuurlijk een hele voorbereiding vooraf. Zo was ik aanwezig bij een voorbereidingsbijeenkomst van de ALO deeltijd (Academie voor Lichamelijk Opvoeding). Deze startte eind van de middag en eindigde ’s avonds. Op Papendal. Daar was ik niet eerder geweest, dus erg leuk om daar eens te komen. We bespraken onderwerpen voor de visitatie, we oefenden presentaties en gesprekken. Het was een hele nuttige bijeenkomst. Het was echter ook de dinsdagavond waarop Ajax moest voetballen in de Champions League en we waren natuurlijk bij de ALO. Dus …richting het eind van de bijeenkomst zat ieder wat meer te wippen op de stoel en bij de afsluiting was het gebouw en de parkeerplaats binnen vijf minuten verlaten.

Het wachten verzachten

Tijdens zo’n visitatiedag vinden verschillende gespreksrondes plaats. Elke opleiding had een zogenaamde green room (of red room, net hoe je het noemen wil) waar iedereen die in gesprek zou gaan met het panel werd ontvangen en iedereen die net uit het gesprek kwam, werd opgevangen. Daar werden ervaringen, gespreksonderwerpen en vragen van het panel  uitgewisseld. Ook in die ‘wachtkamer’ kwamen mooie gesprekken tussen docenten, studenten en werkveld tot stand.

Naast goede catering werd er bij de ALO ook gezorgd voor voldoende beweging: er werd volop gebruik gemaakt van de tafeltennistafel en er werd geoefend en gestunt met een balance board. Goed voor de ontspannen sfeer.

Weer eens wat anders

Tussen de accreditatieperikelen door was er ook tijd voor een HAN-brede studiedag. Een van de programma’s die je kon kiezen was Verbaal Meesterschap van Remco Claassen. In een grote bioscoopzaal ergens in Nijmegen werden we een dag lang vermaakt én leerden we hoe we de aandacht van een publiek vast kunnen houden en kunnen bereiken wat we met ons verhaal willen bereiken. Het ging over fompen, manipuhelpen, sprekerspijn, Anneke D en blauwe plekken. Iedereen die Remco ooit heeft zien spreken, weet vast waar dit over gaat.

Meivakantie

Meteen na de visitatiedagen bij de deeltijdopleidingen van GGM startte mijn meivakantie. Heerlijk, daar was ik wel aan toe. Een weekje vrij. Maar over vakantie heb ik al eens eerder een blog geschreven. Meteen na de vakantie kon ik me storten op een nieuwe klus: vervanging bij de minorcommissie van de HAN en het bijstellen van het minorenbeleid. Leuk en interessant om weer andere mensen in de HAN te ontmoeten.

De HAN zit zelf ook niet stil

De HAN is bezig met een vernieuwing van huisstijl en is ook druk met een verandering in de organisatie. Van faculteiten en instituten gaan we in 2020 over naar academies. Eén van de nieuwe afdelingen wordt waarschijnlijk Services genoemd. Vanuit die afdeling gaan we academies ‘servicen’ bij, bijvoorbeeld, onderwijskundige vragen. Ik twijfelde of dit wel een woord is dat we in de Nederlandse taal zo gebruiken: we gaan servicen en we hebben geserviced. Of is het geservicet? Taal is wel een leuk ding. Een collega verzamelde eens zinnen uit verslagen van studenten die, juist door de verkeerde woordkeuze of tik- of spelfouten, heel hilarisch werden. Maar je kunt ook gerust zo’n verzameling aanleggen van zinnen en woorden uit stukken die wij als medewerkers opleveren. Trouwens, ik heb ‘servicen’ toch maar even opgezocht in de Dikke van Dale. Blijkt het gewoon een Nederlands woord te zijn. En het is overigens ‘heeft geservicet’.

Weer even terug naar nu

Natuurlijk was bovenstaande niet het enige wat ik de afgelopen tijd gedaan heb, maar ik hoop dat het je een nog levendiger beeld geeft van het werken bij een hogeschool. En als er nog wensen zijn voor een volgend blog, dan hoor ik dat graag. Maar nu eerst zomervakantie: ik wens iedereen een ontspannen zomer!