Terug naar blogoverzicht

Van Aandrijflijn tot CTRL-Z

‘Van Aandrijflijn tot CTRL-Z’. Dat is een goede samenvatting van mijn werkzaamheden als medewerker PR/Communicatie van de Fontys Pedagogisch Technische Hogeschool (PTH). Breed, veelomvattend, en van ‘A tot Z' betrokken bij 'het proces'. Waarom die titel?

Nieuwe onderdelen

Een paar maanden terug wist ik amper wat een aandrijflijn was. Ja, iets met auto’s. Elk jaar als mijn auto door de APK gaat, leer ik nieuwe onderdelen kennen. De gevoelige V-snaar, het hart onder de distributieriem. Maar de aandrijflijn, die was me nog onbekend. Totdat ik wat teksten kreeg doorgestuurd. Niet van de vakgarage, maar van een collega.
Het werk op een hogeschool staat nooit stil, er is altijd beweging: en ditmaal was er een nieuw zij-instroomtraject ontwikkeld. Iets met mobiliteit en transport. Eén van de modules was: ‘Aandrijflijn’, en dit moest op de website komen te staan. Mijn taak.

Smeerolie

Net als mijn auto, moest er aan de webteksten tekstueel en inhoudelijk natuurlijk nog wel wat gesleuteld worden. Wat smeerolie erbij, aansprekende foto’s. Daarom piepte ik via MS Teams even een collega op. Hij had wellicht nog goed beeldmateriaal. Ik moest hem sowieso al spreken over een nieuw ontwikkelde minor, waar ook nog ‘reclame’ voor gemaakt moest worden.

Zien, ruiken, proeven en voelen

Niet veel later moest ik het Teams-gesprek alweer beëindigen, vanwege een plots ingelaste vergadering over eerder genoemd zij-instroomtraject. Ik luisterde mee. Was het onderwijskundige deel al ver genoeg ontwikkeld? En hoe paste dit in de doorlopende aandrijf-eh…leerlijn? Enige haast was wel geboden. Door de aanhoudende coronamaatregelen was wederom besloten de open avonden van maart enkel online te doen. Dan moest de website ook helemaal up-to-date zijn. Balen natuurlijk, dat hele online-gebeuren. Juist onze doelgroep, én de docenten in de (consumptieve) techniek willen zien, willen ruiken, proeven en voelen!

Bij eerdere bezoeken aan deze garage had ik keer op keer geprobeerd de baas en zijn monteurs het onderwijs in te praten. Want er zijn vakmensen nodig, nu en in de toekomst.

Uitgelijnd

Ondertussen belde een onbekend nummer. De garage. De wielen van mijn auto moesten uitgelijnd worden. “Dat kan”, dacht ik al typend, “Al ben ik zelf meer van het centreren”.
Bij eerdere bezoeken aan deze garage had ik keer op keer geprobeerd de baas en zijn monteurs het onderwijs in te praten. “Want er zijn vakmensen nodig, nu en in de toekomst. En die vakmensen moeten toch ook weer opgeleid worden?” Een reclamepraatje misschien, maar dan wél een van algemeen maatschappelijk nut.

Techniekdocententekort

Met die insteek was ook besloten om samen met een aantal andere hogescholen op een landelijke vakbeurs voor de automotive branche te gaan staan. En aldaar onder de bezoekers proberen te werven voor het onderwijs. Het terugdringen van het techniekdocententekort is immers een landelijk ‘probleem’. Dus pakken we het samen aan. Met de branche. Niet alleen Fontys, maar ook met de andere hogescholen, zoals Windesheim, en die van Amsterdam en Rotterdam.

Deadline

Een andere deadline nadert. Die van het PTH-journaal. Dit journaal heb ik vorig najaar zelf ‘opgericht’, en ik maak dat op in een programma waar ikzelf nog lerende in ben. Een personeelsblad, vooral bedoeld ter versterking van het clubgevoel van onze Pedagogisch Technische Hogeschool (die overigens onderdeel uitmaakt van de Hogeschool Bedrijfsmanagement Educatie en Techniek). Op een laagdrempelige manier wil ik met dit “clubblad” in beeld brengen wat we op onze opleiding allemaal doen. En dat is veel.

Waar naartoe?

Zo is er in dit PTH-journaal ook aandacht voor collega’s die onlangs vader of moeder zijn geworden. Een onlangs gepensioneerde collega van wie ik het afscheid mocht organiseren, heb ik zover gekregen om over de geschiedenis van onze hogeschool te schrijven. Een andere collega is aangespoord een stukje te schrijven over bordschrijven (maar dan niet op een bord). En weer twee andere docenten heb ik gevraagd hoe we onze opleiding volgens hen ‘na corona’ weer zichtbaarder kunnen maken in het werkveld.
Door al hun bijdrages blijf ikzelf ook goed op de hoogte van wat er bij hen leeft. Wie zijn we als opleiding, als hogeschool, en waar willen we naartoe?

Wat dat betreft is het onderwijs, en zeker het techniekonderwijs, één grote aandrijflijn, die in een auto ook alles in beweging zet.

Beweging

Kortom: beweging. Wat dat betreft is het onderwijs, en zeker het techniekonderwijs, één grote aandrijflijn, die in een auto ook alles in beweging zet. Om zo uiteindelijk uit te komen bij de titel van dit stuk. ‘Van Aandrijflijn tot CTRL-Z’, eveneens de naam van mijn eigen rubriek in het personeelsblad. Niet zonder enige overdrijving schets ik in deze rubriek, uitgebreid met “een geschiedenis van de techniek”, hoe miljoenen jaren geleden met de ontdekking van vuur en wiel de basis is gelegd voor onze huidige bacheloropleidingen ‘Leraar Technisch Beroepsonderwijs’ en ‘Leraar Consumptieve Techniek’.

CTRL-Z

En die CTRL-Z? Geen toeval dat ik daarmee afsluit. Wanneer je de laatste letter van het alfabet combineert met de CTRL-toets, wis je je laatst getypte tekst. Hou je die CTRL-Z combinatie te lang ingedrukt, dan ben je terug bij af. Dan rest er niets, ook deze tekst niet. Dat had u als lezer wellicht de (on)nodige tijd bespaard, maar ik ga toch voor de aandrijflijn. Die zet alles vanaf het begin in beweging.  En juist die beweging is essentieel voor het wiel, de techniek en het onderwijs, en tot slot:  mijn werk op een (Pedagogisch Technische) Hogeschool.