Trends recyclen: ook in communicatie
Regelmatig loop ik rond in een van de gebouwen van Fontys. Dan ga ik graag een tijdje in de kantine zitten en kijk ik naar de studenten. Ze werken aan een project, praten even bij met klasgenoten, werken een gezonde of minder gezonde hap naar binnen. Elk jaar komt er weer een nieuwe lichting jonge mensen binnen en de energie die dat met zich meebrengt verveelt me nooit. Ook vind ik het leuk om te zien wat de laatste trends onder jongeren zijn. En soms zijn die trends heel herkenbaar uit het verleden.
Weer in de mode
Ik hoor regelmatig voor mij heel bekende muziek uit de eighties en nineties, maar dan wel in een hedendaags jasje gestoken. En over jasjes en andere kleding gesproken: de mode uit de jaren negentig is alweer een tijdje terug, ook op de campus.
Ik hou van mode als kunst- en expressievorm dus die cyclus vind ik ontzettend interessant. In de jaren negentig droeg ik op mijn ogen dikke zwarte eyeliner en shirtjes met Pucci prints. Helemaal sixties maar wel gecombineerd met ‘so nineties’ wijde gebleekte jeans. Wie had gedacht dat de mode uit de jaren negentig (achteraf gezien voor mij qua mode het lelijkste decennium ooit) zoveel jaar later weer omarmd zou worden: wijde jassen gecombineerd met naveltruitjes (die heten nu croptops), de gebleekte hoogwater spijkerbroeken (inmiddels omgedoopt tot momjeans) en sneakers met dikke zolen (dadsneakers).
Het is allemaal terug, en daarmee ook de herinneringen. En hoewel ik de online wereld meer dan omarmd heb, denk ik ook wel eens aan de tijd dat ‘online’ er nog niet was. Misschien was die mode niet altijd even flatteus, het werd in elk geval niet allemaal voor eeuwig vastgelegd ;-).
Ik denk tegenwoordig wel eens: ‘hoe deden mensen hun werk zonder computers?
Verse inkt
Maar dan nu de link naar mijn werk in de marketing en communicatie bij Fontys. Wij zitten in ons werk vaak bovenop de laatste trends, maar ook hier worden trends gerecycled, zo bedacht ik me laatst. Toen ik aan de slag ging in het onderwijs in het jaar 2000, had internet nog niet zo heel lang geleden zijn intrede gedaan op de werkvloer. Dat dit ‘nog maar’ iets meer dan 20 jaar geleden is, is eigenlijk niet te bevatten. Ik denk tegenwoordig wel eens: ‘hoe deden mensen hun werk zonder computers?’ Nou ja, in mijn begintijd bij Fontys stuurden we, als er een flyer ontworpen moest worden, proefdrukken over en weer via de fax. Een proefdruk voor een brochure moest met de interne post verstuurd worden. Twee dagen was het onderweg en na correcties moest hij weer terug. Na een paar weken over en weer sturen werden ze gedrukt en uiteindelijk kwamen er dozen vol boekjes binnen en rook het hele kantoor naar verse inkt. De boekjes werden vervolgens naar talloze adressen gestuurd, voornamelijk naar decanen van middelbare scholen.
Iets tastbaars
Ook tijdens open dagen werden ze volop uitgedeeld. Maar toen scholieren steeds meer online naar opleidingsinformatie gingen zoeken, verdween daarmee op den duur het tijdrovende proces van brochures en magazines uit beeld. Uiteindelijk bleef er nog een flyertje over om uit te delen, print werd zo goed als afgeschaft. ‘Waarom zouden we nog, potentials en hun ouders konden de informatie toch makkelijk online vinden?’, hoorde je overal. Dus stonden we op open dagen met alleen dat flyertje in de hand, te verwijzen naar de website. Of ze die ooit nog gingen bezoeken was maar de vraag. Of zo’n magazine of brochure ooit nog gelezen wordt weet je natuurlijk ook niet maar ik had toen al, en nu nog steeds, het gevoel dat, als iemand iets tastbaars meeneemt naar huis dat daar ook nog even rond blijft zwerven. Dat mensen vroeg of laat het blad weer tegenkomen en er nog eens in bladeren.
Misschien komt de ‘ouderwetse’ trend van iets tastbaars in handen willen hebben ook wel terug.
Een echt blad
Het is dan ook mooi om te zien dat iets wat een tijdlang als ouderwets werd gezien nu weer terugkomt. Een tijdje geleden kwam een collega met het idee om voor de open dag een magazine te maken om het vak van leraar te promoten. Een echt blad, dat meegegeven kon worden tijdens de open dag, om lekker in te bladeren en inspiratie te geven. En weer dacht ik aan die ronddraaiende molen van trends die steeds weer in beeld komen.
‘Ouderwets’ in een hedendaags jasje
Misschien komt de ‘ouderwetse’ trend van iets tastbaars in handen willen hebben ook wel terug omdat ‘online’ zo’n vlucht neemt en niemand door de bomen het bos nog ziet. Dat iedereen, ook opleidingen, online zo om aandacht schreeuwt dat het erg lastig is om nog op te vallen en onderscheidend te zijn. En dat dan juist zo’n blad iets van rust kan geven. Even bladeren en op je gemak verhalen lezen. In het blad dat de afgelopen open dag werd uitgedeeld stonden QR-codes waarmee je naar de website werd geleid. Daarmee kwamen een offline en een online middel samen. Een ‘ouderwets’ communicatiemiddel werd in een hedendaags jasje gestoken. En zo’n jasje past prima in 2023!