‘Ik kan steeds weer mijn vleugels uitslaan in een nieuwe rol.’

Ze werkt inmiddels bijna twintig jaar op de Hogeschool Utrecht: ‘Zeg dat maar niet hardop; dat klinkt enorm lang en dat is het ook! Maar ik kon steeds weer mijn vleugels uitslaan in een nieuwe rol.’ Ze kwam binnen als praktijkinstructeur, werd al snel docent en nam verschillende neventaken op zich. Na tien jaar rolde ze het management in en ze voelt zich nu als teamleider helemaal op haar plek.

Terug op het nest

Zelf studeerde ze ook aan de HU: ze volgde de opleiding Mondhygiëne. ‘In mijn derde jaar deed ik een docentenstage en die beviel heel goed. Mijn beide ouders zijn docent, dus ergens zat het er misschien al in maar daar was ik niet bewust mee bezig.’ Afgestudeerd en wel maakte ze, naast het werken in de praktijk, een uitstapje naar een andere hogeschool: ze werkte voor 50% als praktijkinstructeur op de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen en werkte de andere 50% in een tandartspraktijk. In 2000 kon ze als praktijkinstructeur en al snel als docent aan de slag op de HU: ‘Ik woonde destijds in Utrecht dus dat was fijn. Ik kreeg meteen alle ruimte om me verder te ontwikkelen. Naast mijn werk volgde ik eerst een docentenopleiding aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Een paar jaar later behaalde ik de Bachelor Mondzorgkunde. Tien jaar lang heb ik mijn werk op de hogeschool gecombineerd met werken in de praktijk.’

Continu door ontwikkelen

‘Toen ik docent was, ben ik op een gegeven moment ook onderwijs mee gaan ontwikkelen. Zo heb ik bijgedragen aan de vernieuwde vierjarige Bachelor opleiding Mondzorgkunde. Ook ben ik verschillende fasen binnen de opleiding gaan coördineren. Dat coördineren lag mij goed en gaf mij energie, merkte ik steeds meer. Van daaruit kwam ik op een heel natuurlijke manier in het management terecht. Eerst was ik als docent lid van het management team. Opnieuw kreeg ik van de hogeschool de kans om me verder te ontwikkelen via een masteropleiding bij TIAS: de Master of Management and Organisation. Sinds 2015 ben ik teamleider. Ik stuur een team van ongeveer vijftien personen aan. Het teamleiderschap is bij ons een combinatie van management en lesgeven of meedraaien in projecten. Zelf ben ik betrokken bij een groot project rondom interprofessioneel werken. Het is belangrijk dat studenten op het gebied van zorg en welzijn meer gaan samenwerken en zowel in de wijk als in de kliniek breder (leren) kijken dan puur vanuit hun eigen discipline.’

Afstemmen en verbinden

Vooral de menselijke kant van het management spreekt haar aan: ‘Het gesprek aangaan, mensen verbinden, zorgen dat zij samen een mooie opleiding kunnen neerzetten. Daar gaat heel wat overleg in zitten. Als teamleider betrek ik bewust onze docenten bij het vormen van een visie en het maken van beleid. De teams zijn meer in de lead en maken hun eigen keuzes, een mooie ontwikkeling vind ik dat. Ik heb veel contact met mijn medewerkers: samen sparren, kijken waar ik hen kan ondersteunen. Ik ben eigenlijk continu aan het afstemmen met heel veel mensen. Soms mis ik het docent zijn een klein beetje, maar onder aan de streep kies ik tóch voor alles wat ik nu doe!’

Veel ruimte en vrijheid

Wat vindt ze het mooist aan werken op een hogeschool? ‘De energie hier. Je bent met jonge mensen bezig die zich willen ontwikkelen én je kunt jezelf continu ontwikkelen. Daar moet je je wel proactief in opstellen, maar van de hogeschool krijg je alle support om je route te vinden. Dat is ook de reden dat ik hier al zolang werk! Het is ook een turbulente omgeving; dat moet bij je passen. Ik waardeer het juist heel erg dat er steeds meer ruimte en vrijheid is om met elkaar – zowel met de studenten als met je collega’s – te leren, experimenteren en ontdekken.’

‘Ik ben hier niet zomaar weg!’

Wat haar werk-privébalans betreft: ‘Ik werk nu vier dagen. Je kunt altijd bezig blijven hier, dat is een feit. Het vraagt wel wat van je om je eigen grenzen te bewaken. Toen ik teamleider werd, heeft een coachingstraject vanuit de HU mij veel gebracht. Jezelf kennen, flexibiliteit en autonomie tonen. Daar heb ik mijn modus nu wel in gevonden.’ Voorlopig werkt ze met veel plezier verder op de HU. ‘Ik stel mezelf telkens de vraag: is dit het nog steeds voor mij? En voor de opleiding? Natuurlijk vraag je je soms af of je niet eens een switch moet maken. Maar zolang ik het gevoel heb dat ik toegevoegde waarde kan leveren én ik er nog steeds heel veel energie van krijg… ben ik hier niet zomaar weg!’