Online didactiek…een hele nieuwe uitdaging
In mijn vorige blog schreef ik nog dat docent zijn een veelzijdig vak is. Dat geen dag hetzelfde is. Het blog was nog niet gepubliceerd of de wereld stond ineens volledig op z’n kop. Pas nu kan ik met recht vaststellen dat sinds de getroffen coronamaatregelen geen een dag hetzelfde is! Online didactiek is weer een hele nieuwe uitdaging.
Remote teaching
De lockdown heeft een impact op ieders leven. Ikzelf zit sinds vrijdag 13 maart (what’s in the name!) vanaf mijn werkkamer thuis les te geven. Dat dit enorm wennen is, spreekt haast voor zich. Ik had vóór de lockdown nog geen enkele keer een online college gegeven. Sterker nog, ik had nog nooit gebruikgemaakt van Microsoft Teams. Niet om te videobellen, laat staan om les te geven. Ineens moesten de studenten via een scherm les van mij krijgen.
Er is met man en macht gewerkt om zo goed en zo kwaad mogelijk tóch de studie door te laten gaan.
De studenten werden geconfronteerd met veel onzekerheden. Gaan de geplande tentamens door? Hoe zit het met het Bindend Studentadvies (BSA)? Kan ik mijn stage nog afronden? Kan ik afstuderen? Hoe lang gaat dit duren? Veel vragen die helaas niet zo eenvoudig beantwoord kunnen worden. Wij docenten weten het simpelweg vaak ook niet. Er is met man en macht gewerkt om zo goed en zo kwaad mogelijk tóch de studie door te laten gaan. Er zijn alternatieve toetsen gemaakt. De eerste online tentamens zijn inmiddels afgenomen. De BSA is opgeschort. Stagiaires zijn thuis aan het werk gegaan. En lessen worden dus online aangeboden.
Er vallen mij in het bijzonder twee dingen op:
Acceptatie en aanvaarding
Over het algemeen aanvaardt iedereen de situatie. Het is zoals het is en we maken er maar het beste van. Waar ik toch wat weerstand had verwacht, nemen de studenten de bizarre situatie vrij goed op. Ik vind dat mooi om te zien. Het blijkt maar weer dat het overgrote deel van onze hogeschoolstudenten serieus, ambitieus en flexibel is. Moet je van de een op de andere dag ineens thuis je vakken via de laptop volgen? Prima, dan doen we dat toch.
Uiteraard gaan er dingen mis. Uiteraard zijn er ook studenten die mopperen. Zoals er ook docenten zijn die klagen. Alles is ook ineens zo compleet anders! Klagen over de bizarre situatie op zichzelf is begrijpelijk en niet erg. Waar ik blij van word, is de enorme bereidheid van iedereen om er het beste van te maken. Met klagen bereik je weinig. Dat lijkt het merendeel van de studenten ook te vinden. Dit geeft mij de energie om door te gaan. Ik hoop dat wij deze positieve houding vast kunnen blijven houden tot aan de zomervakantie.
Het blijkt maar weer dat het overgrote deel van onze hogeschoolstudenten serieus, ambitieus en flexibel is.
Cameraschuw?
En zo komt het dat ik meerdere dagen per week via een scherm les probeer te geven aan een groep studenten. En dan valt mij het tweede ding op. Niemand – echt niemand – zet zijn webcam aan! Waardoor ik tegen een zwart scherm aanstaar met daarop bolletjes met initialen. Iedereen die Teams gebruikt ziet dit beeld waarschijnlijk meteen voor zich. Achter die bolletjes verschuilen de studenten zich. Waarom toch? Ik haal mij allerlei dingen in het hoofd. Is de kamer niet opgeruimd? Zitten ze nog in hun pyjama? Met ongekamd haar? Lopen er familieleden in beeld? Wat maakt dat niemand de webcam aanzet? Ik heb het uiteraard gevraagd. Maar behalve de webcam zetten de studenten de microfoons ook uit. Er wordt uitsluitend via de chatfunctie gecommuniceerd. Help! Niemand geeft mij antwoord. Het blijft een groot mysterie.
Want het is mij inmiddels wel duidelijk dat goed lesgeven online weer om heel andere vaardigheden vraagt.
Online didactiek
Vanaf 4 mei begint de laatste periode van dit schooljaar. Ik heb aangekondigd dat de studenten de webcam dan aan moeten zetten. Het is voor mij simpelweg niet mogelijk om les te geven als er geen interactie is. Het is natuurlijk al knap lastig om een goede interactie te hebben via videobellen. Tel daar nog eens bij op dat iedereen het beeld op zwart zet, de microfoon op mute en alleen via de chat communiceert. Dan is het eindresultaat een docent die zich in het zweet werkt om informatie over te dragen terwijl zij naar een zwart scherm met bolletjes staart. En studenten die massaal afhaken omdat de les dodelijk saai is. Dat moet dus anders!
Komende week is de meivakantie. Dan heb ik eindelijk wat tijd om mij te verdiepen in online didactische vaardigheden. Want het is mij inmiddels wel duidelijk dat goed lesgeven online weer om heel andere vaardigheden vraagt. En zo kom ik weer terug op mijn begin: geen dag is hetzelfde! Ik blijf iedere dag leren. En de laatste tijd leer ik extreem veel!