Met open vizier
Als docent sportkunde èn International Sport Management (ISPM) op de Haagse (Hogeschool mag ik als insider tegenwoordig weglaten) volg ik de ontwikkelingen op het gebied van sport in binnen- en buitenland. Ik deed dat als sportliefhebber al jaren met veel plezier. Nu is de noodzaak om bij te blijven, aan te haken en voorop te lopen nog groter dan voorheen. Vanwege de snelheid en de hoeveelheid waarmee nieuws tegenwoordig op me af raast, heb ik niet de garantie dat ik alles meekrijg wat er speelt.
Interview
Zo las ik in december in een kader bij een interview met voetbaltrainer Alex Pastoor over zijn podcast ‘Met Open Vizier’. Ik kende de podcast nog niet. Pastoor spreekt in de podcast met Nederlandse voetbaltrainers uit heden en verleden. De podcast loopt al twee jaar en ik ben met terugwerkende kracht bij de eerste begonnen. Sinds de kerstvakantie heb ik ongeveer vijftien trainers aan het woord gehoord. Het begon met Foppe de Haan en mijn laatste was Pascal Jansen. Ik heb er nog tientallen voor de boeg.
Luisterend naar de verhalen kwam ik steeds meer tot de conclusie dat het werk van een voetbaltrainer bijna gelijk is aan dat van een docent op de hogeschool
Overeenkomsten
Luisterend naar de verhalen kwam ik steeds meer tot de conclusie dat het werk van een voetbaltrainer bijna gelijk is aan dat van een docent op de hogeschool. Beiden willen hun pupillen iets leren, ze beter maken en ze klaarstomen voor de toekomst. Bij voetballers en trainers gaat de toekomst vaak niet verder dan de volgende wedstrijd. Voor studenten ligt de toekomst vooral na hun opleiding. In de podcast hoorde ik telkens de termen voorbereiden, inspireren, motiveren, leren, confronteren en reflecteren voorbijkomen.
Lesbevoegdheid
Pas na een aantal uitzendingen herinnerde ik me dat ik ooit op een ochtend in Zeist voor een klas trainers stond om hen te leren om te gaan met de media. Ik had een lesbevoegdheid op zak, maar al jaren niet meer voor de klas gestaan. Als woordvoerder van de KNVB en perschef van het Nederlands elftal was ik voor mijn leerlingen van die dag geen onbekende. Voor mijn neus zaten geen kleine jongens: Dennis Bergkamp, Ton du Chatinier, Phillip Cocu, Patrick Kluivert, Michael Reiziger en niet te vergeten Alex Pastoor.
Notting Hill
Ik had wel iets voorbereid, maar dat bestond vooral uit een citaat uit een boek dat ik net gelezen had. Ian MacEwan beschrijft in Saturday een situatie waarin zijn hoofdpersoon het gordijn van zijn hotelkamer opendoet en tot zijn schrik een legertje journalisten ziet staan. De situatie is te vergelijken met de komische scene uit de film Notting Hill waarin de gestoorde huisgenoot van Hugh Grant de deur opent en zich door de hoeveelheid camera’s voor zijn neus even een internationale beroemdheid waant. Ik stelde mijn klas de vraag wat ze in zo’n situatie zouden doen. Plotseling veel pers op de stoep. En dan?
Ik heb niet de illusie dat de lerende voetbaltrainers van destijds veel aan mijn lesje hebben gehad
Dee Fink
Ik heb niet de illusie dat de lerende voetbaltrainers van destijds veel aan mijn lesje hebben gehad. Ik schreef Alex Pastoor onlangs dat ik me eigenlijk schaamde voor die ochtend. Ik had nauwelijks voorbereiding gedaan, ik had geen heldere leerdoelen en de ‘rich learning experiences’ van Dee Fink waren ver te zoeken. Als ik ooit nog de kans zou krijgen die les over te doen, zou ik het anders aanpakken. Met de kennis van nu zou ik toen beter voor de dag komen.
Presteren
Toen ik twee studenten dacht een tip te geven met deze podcast, bleken ze alle afleveringen al geluisterd te hebben. Als jonge voetbaltrainers waren ze helemaal bij. Ze vonden de verhalen van hun oudere vakbroeders interessant en nuttig. Mijn mededeling was eigenlijk oud nieuws. ‘Met Open Vizier’ bevat dus voor jong en oud lessen over voorbereiden, leervormen, coachen, omgaan met voetballers èn bestuurders en de druk om altijd maar te moeten presteren. Gelukkig is er ook nog Erwin Koeman, de broer van de huidige bondscoach. Zijn belangrijkste les: relativeren.