Terug naar blogoverzicht

Lessen in lockdown

Ik klik op het icoontje van de camera, doe mijn ‘coupe corona’ even goed en open de les. Langzaamaan druppelen de studenten mijn online les binnen. Sommigen met camera aan, van de anderen zie ik alleen de initialen in MS Teams. “Hallo juf. Gaat alles goed met u?” Het is alweer week acht van de lockdown. Van het nieuwe normaal, dat eigenlijk al als gewoon normaal begint te voelen.  

Blij dat online werkt

Ik vraag welke student moderator wil zijn van de chat. Terwijl ik mijn scherm met de  PowerPointpresentatie met iedereen deel, houdt zij de chat in de gaten om te kijken of er vragen zijn en geeft deze aan mij door. In plaats van het uitdelen van oefeningen en het verschuiven van de tafels voor opdrachten in groepjes, stuur ik de studenten naar een digitale sub-vergadering waar ze met een groepje de opdracht kunnen uitwerken. Ik hop van sub-vergadering naar sub-vergadering om te kijken hoe ze het ervan af brengen. Ik hoor ze discussiëren over het onderwerp en ben best blij dat dit ook online werkt. 

Soms bekruipt mij de twijfel. Heb ik alle studenten echt wel ‘gezien’? Ik mis de directe feedback die ik anders van hun gezichten af had kunnen lezen.

Twijfel of het wel altijd goed gaat

Soms bekruipt mij de twijfel. Heb ik alle studenten echt wel ‘gezien’? Ik mis de directe feedback die ik anders van hun gezichten af had kunnen lezen. Zie ik vragende ogen, dan weet ik dat ik mijn uitleg nog moet herhalen. Ook mis ik het moment dat ik voor en na de gewone les altijd had, waar ik studenten nog kort aan kon spreken, of zij mij. Waar we even over kleine dingen (of grote) konden praten. Over de opleiding, of over het vinden van een stageplek. Nu loggen studenten uit (‘Bedankt voor de les!’) en zijn ze uit zicht. Ik weet dat er studenten zijn die een laptop lenen van de Hogeschool, of die in de les hun werk op hun telefoon bij zich hebben. Zijn zij nu wel in staat om onderwijs te volgen? Of hoe gaat het met die studenten die geen rustige plek hebben om de les bij te wonen? We weten dat er door het afstandsonderwijs bepaalde groepen buiten de boot dreigen te vallen. 

blogbeeld_Carolien

Hogere opkomst online

Of valt het misschien mee? Ik merk namelijk aan de andere kant dat de drempel om naar de ‘les’ te komen lager is. Het is makkelijker om een les bij te wonen als je alleen maar hoeft in te loggen, i.p.v. dat je 2 uur moet reizen. Met je video ‘uit’ en microfoon op ‘mute’ kan je ook aanhaken en meeluisteren als je thuissituatie niet ideaal is. De opkomst van de online lessen is hoger dan van mijn  oude ‘offline-’lessen. Ik denk dat studenten die anders halverwege de cursus niet meer komen, nu wel langer blijven hangen.

Nu kom ik tot de conclusie dat online in sommige gevallen beter is.

Online soms zelfs beter

Ik beweerde altijd dat ik studenten in de klas moest hebben om ze goed te kunnen begeleiden. Om echt contact te maken. Hoe kon ik de student begeleiden in zijn leerproces als ik de student niet had gezien in de klas? Als ik niet kon inschatten hoe ver hij/zij was, en waar hij/zij problemen mee had? En daar op in kon spelen? Maar we hadden toen geen online begeleidingstools klaarstaan, ons online platform niet ingericht met de mogelijkheid om dingen in te leveren voor (peer)feedback etc.. Nu kom ik tot de conclusie dat online in sommige gevallen beter is. Voor een laagdrempelig spreekuur. Voor het stimuleren van goede en gerichte peer feedback. Voor het aanbieden van kennisclips, zodat ieder op zijn eigen moment met de stof aan de slag kan. 

Online lesgeven mag dan zo zijn voordelen hebben, er gaat toch niets boven het rumoer en gezelligheid van een gevulde klas en het persoonlijke contact waarmee je als docent het verschil maakt.

Niets boven persoonlijk contact

Ik denk dat ik de afgelopen weken meer geleerd heb dan mijn studenten. Dat wordt ook gezien en gewaardeerd door de studenten: Aan het einde van de les krijg ik duimpjes omhoog in de chat, en bedankjes. Een collega van mij kreeg zelfs aan het einde van een online werkcollege applaus!  

Voorlopig ziet het ernaar uit dat we in het hbo nog niet teruggaan naar de gebouwen, dus alles wat we nu weten over online lesgeven kunnen we goed gebruiken voor het klaarzetten van het nieuwe studiejaar. Ondanks al deze inzichten en kleine successen ben ik de eerste die straks vooraan staat als we weer offline mogen lesgeven. Online lesgeven mag dan zo zijn voordelen hebben, er gaat toch niets boven het rumoer en gezelligheid van een gevulde klas en het persoonlijke contact waarmee je als docent het verschil maakt.