Leren zwemmen zonder vleugeltjes

Mijn eerste lesdag, of ik me die nog kan herinneren? Hoe kan ik die eerste lesdag ooit vergeten, is meer de vraag. Herken je dat beeld van jonge kinderen die net leren zwemmen, met fluoriserende oranje vleugeltjes om te blijven drijven? Zo voelde ik me ook halverwege die betreffende dag. Ik had beter flippers, een snorkel en een stevige duikbril op kunnen zetten, want soms ging ik even kopje onder. Een lastige ervaring, maar wel een leerzame en een leuke.

De verwachtingen

Mijn eerste ‘echte’ les was een les bedrijfskunde aan een groep tweedejaars HRM-studenten. Voorafgaand aan de les had ik het studieboek goed doorgelezen, op internet naar relevante artikelen gezocht en gekeken naar de lesstof van het eerste jaar, zodat ik daar makkelijk bij aan kon sluiten. Deze eerste les bedrijfskunde was een herhaling van de stof uit het eerste jaar. De omgevingsanalyse van Mintzberg kwam aan bod, samen met de ProductMarktCombinaties en het vijfkrachten-model van Porter. Niet heel erg spannend dus. Ik had me voorbereid op een ‘rustige’ introductie in het curriculum van de opleiding. Helaas was dat niet het geval.

Hoe het werkelijk ging

Als docent worstel je nog wel eens met de apparatuur die in de lokalen hangt. In mijn geval was de pc nog vergrendeld door een college-docent, erg fijn! Opnieuw opstarten duurt vaak lang; ondertussen heb ik toen maar even een voorstelrondje gedaan. Lekker houtjetouwtje, als ‘groentje’ toch nog een beetje geforceerd. Na een minuut of 10 was de pc opnieuw opgestart, ik ingelogd en kon ik de USB-stick benaderen om de presentatie te openen.

Na uitleg van wat we in de lessen zouden behandelen, de praktijkopdracht en hoe de toetsing zou zijn aan het einde van het blok, begonnen we met de les. “De PMC kennen we al” en “alweer Mintzberg” waren zomaar twee uitspraken van de studenten over de lesstof. Ik heb wat wedervragen gesteld om te checken of het echt aangekomen was in het voorgaande jaar. Mijn les van 1,5 uur werd vakkundig gereduceerd tot een minuutje of 40.

Mijn andere les diezelfde dag was een les ‘informatiemanagement’. De insteek van mijn eerste les was een kennismaking met het vakgebied en de vraag: ‘hoe ga je om met bedrijfsinformatie en hoe kun je gegevens omzetten naar voor de organisatie nuttige informatie?’ We hebben toen stilgestaan bij de datahonger van Google en Facebook. Dat vonden de studenten interessant, want vrijwel elke student heeft een Facebook-account en kijkt filmpjes via Youtube.

Aansluiten bij de studenten

Ik vond toen (en vind nog steeds) dat je als docent moet aansluiten bij de belevingswereld van studenten. Dat je als docent de voorbeelden zoekt die studenten herkennen en waar ze een beeld bij hebben. Bijvoorbeeld voor het vak procesmanagement wanneer je een proces gaat tekenen van het online boeken van een ‘zonvakantie’ voor jongeren. Zonvakanties zijn voor de studenten een interessant en leuk onderwerp, de gemiddelde 20 jarige heeft wel eens een reisje geboekt via de websites van Gogotours, Beachmasters of soortgelijke. Je kunt dan samen met de groep kijken naar de stappen die je neemt, wat je nodig hebt en zo het proces invullen. Als je aansluit bij studenten, dan hou je ze beter bij de les.

Hoe het nu gaat

Ervaring komt met de jaren en kun je alleen vergaren met vlieguren maken. Ik probeer deze ervaring te verkrijgen door veel verschillende dingen uit te proberen tijdens de lessen, zoals quizjes via Socrative of discussies starten via Mentimeter. Zo hou ik de les interactief en afgestemd op mijn studenten. Mijn zwemvleugeltjes? Die heb ik gelukkig niet meer nodig.

Wil je meer praktijkverhalen lezen? Klik dan hier.