Geen woorden, maar daden
‘Ik weet nog goed dat een oude man tijdens een congres van de Verenigde Naties tegen mij zei dat jongeren nog niet mee kunnen denken over de toekomst van de samenleving‘, begint de achttienjarige Hajar Yagkoubi haar speech op het hoofdpodium van het landelijke congres van de Vereniging Hogescholen. De hele zaal vol met docenten, beleidsmakers, bestuurders en (ex-)politici is muisstil.
Betrek jongeren in het bouwen aan een duurzame samenleving
Dit publiek wordt nog stiller als Hajar met volle overtuiging benoemt dat ze het niet eens is met de opmerking van de oude man: ‘Heeft Malala Yousafzai, die er met gevaar voor haar eigen leven voor strijdt dat meisjes in Pakistan naar school mogen, dan niets betekend voor de samenleving? Dat vraag ik me toch af’. Vervolgens verschijnt een glimlach op de gezichten in het publiek en klinkt een oorverdovend applaus als Hajar haar speech eindigt met de woorden: ‘Wij jongeren zijn de toekomst en ik weet zeker dat veel jongeren mee willen denken over de toekomst van de samenleving, maar dan moeten jullie ons wel betrekken’.
Boodschap begrepen
De boodschap van Hajar is duidelijk: betrek jongeren in het bouwen aan een duurzame samenleving, want jongeren zijn de toekomst en ze willen bouwen aan de toekomst. Een toekomst waarin wereldwijde maatschappelijke uitdagingen, zoals armoede, ongelijkheid en klimaatverandering vragen om innovatie. Aan ons, professionals in het (hoger) onderwijs, de opdracht om jongeren en professionals op te leiden om deze maatschappelijke uitdagingen het hoofd te bieden.
Aan ons, professionals in het (hoger) onderwijs, de opdracht jongeren op te leiden om maatschappelijke uitdagingen het hoofd te bieden.
Maar zijn wij hier in het hbo, waar we studenten vooral opleiden voor een beroep in plaats van het oplossen van maatschappelijke vraagstukken, wel klaar voor? Dat was de centrale vraag tijdens het landelijk congres van de Vereniging Hogescholen. Het antwoord op deze vraag weet ik na het congres nog niet, maar dat hoeft ook niet. Ik weet wel dat ik en veel van mijn collega’s in het hbo samen met jongeren en andere professionals willen nadenken over hoe onze opleidingen een rol kunnen spelen in het verduurzamen van de samenleving.
Waan van de dag
Ik zie dat we in het hbo vaak geïnspireerd raken door fantastische concepten – zoals integraal onderwijs of blended learning – en oprecht de intentie hebben om deze concepten uit te voeren. Ik zie echter ook dat we ons uiteindelijk weer laten leiden door de waan van de dag. Hoe vaak heb ik mezelf of een van mijn collega’s niet met een diepe zucht horen zeggen: ‘Superleuk idee dat blended learning, maar ik heb echt geen tijd om mijn gehele module te veranderen’.
Vervolgens raken de mooie ideeën op de achtergrond en gaan we weer verder met wat we altijd al deden. Natuurlijk is dit niet altijd het geval, maar het gebeurt wel. Ik hoop oprecht dat we dit nu niet gaan doen en dat we echt met elkaar, en dus ook met jongeren, gaan nadenken over hoe onze opleidingen een rol kunnen spelen in het verduurzamen van de samenleving.
Laten we de mooie woorden die we uitspreken nu echt omzetten in daden…