Een interview met onze nieuwe blogger: Jaap Versluis

Verschillende dingen ontdekken en doen. Hij wilde het altijd al én doet het nog steeds. Na een studie Maatschappij-geschiedenis aan de Erasmus Universiteit werkte hij op diverse plekken in de journalistiek. Onder meer bij een uitgeverij en als redacteur voor radio en televisie. Sinds 2002 draagt hij zijn vak over aan studenten. Eerst als gastdocent op de universiteit. Hij verkende het lesgeven op een lagere school en binnen het mbo. Om uiteindelijk vol te gaan voor het hbo bij Hogeschool Inholland. 

Zat lesgeven er altijd al in bij jou?

‘Eigenlijk wel ja. In mijn vrije tijd heb ik altijd voetbaltrainingen verzorgd en ik heb diverse kampen begeleid. Ik heb met veel plezier verschillende journalistieke rollen vervuld, maar kwam er steeds meer achter dat ik geen ‘hardcore news getter’ ben. Ik vind het veel leuker om de tijd te hebben voor mensen. Bovendien leek het me na meerdere losse contracten prettig om écht ergens onderdeel van uit te maken. Zeker toen ik kinderen kreeg, had ik behoefte aan meer vastigheid. Ik gaf al regelmatig gastcolleges Journalistiek op de Erasmus Universiteit. Een overstap naar het onderwijs lonkte dus.’

Je hebt verschillende vormen van onderwijs verkend. Een bewuste keuze?

‘Absoluut. Ik wilde proeven wat bij mij past. Naast mijn gastcolleges aan de uni ben ik op een gegeven moment drie dagen gaan lesgeven op een lagere school. Daarnaast kon ik invallen als docent Nederlands op een mbo-school. In 2001 kwam er een vacature vrij bij Hogeschool Inholland, op het gebied van media-advies. Zelf had ik meer ervaring met communicatie en journalistiek schrijven, maar ik ben het gesprek open aangegaan. Het was zo’n prettig gesprek, dat ik direct kon starten! In de functie van docent Communicatie.’

Kun je jouw eerste lessen nog herinneren?

‘Terugkijkend stond ik als een bezetene, een soort stand-up comedian voor de klas. Hartstikke enthousiast, met veel passie voor mijn vak. Maar het zweet moet op de rug van de studenten staan, niet op die van de docent. Ik had de neiging om alles voor mijn studenten te doen, problemen over te nemen. Terwijl het juist belangrijk is om studenten te coachen in zelfstandig functioneren. Dat leer je met de jaren. Wel betrokken zijn, maar zaken op het juiste moment bij de ander laten. Ik ben nu rustiger in mijn manier van lesgeven en ben ook didactisch gegroeid.’

Wat wil je je studenten meegeven?

‘Eén van de belangrijkste dingen in mijn vak is nieuwsgierigheid; de drive hebben om ergens op af te gaan. Loskomen van je vertrouwde omgeving. Tegelijk is dat een van de moeilijkste dingen om over te dragen. Studenten hebben honderden contacten via social media, maar vraag ik ze om voor een goed verhaal op iemand af te stappen, dan vinden ze dat lastig. Ik hoop hen door eigen voorbeelden te geven net dat zetje te geven. En ik leer ze dóór te vragen. Leg die telefoon eens weg in de metro, kijk om je heen en begin gewoon een gesprek.’

Wat maakt het docentschap zo mooi?

‘Allereerst draag je kennis over. Het gaat niet over targets of commerciële doelen, maar je draagt iets bij aan de ontwikkeling van mensen. Hier in Rotterdam zijn dat ook nog eens veel culturen door elkaar. Studenten positief beïnvloeden en hun ambitie kietelen, het blijft fantastisch. Daarnaast heb ik hier geen tijd om een oude man te worden. De studenten houden mij scherp. Net als mijn collega’s overigens, onder wie zeer goede praktijkprofessionals. Ik weet zelf veel van tekst, maar leer nog dagelijks van een collega die alles van beeld weet.’

Hoe zie jij je toekomst?

‘Ik kan nog veel kanten op. Ik zie mezelf altijd wel verbonden aan de hogeschool, maar uitstapjes zijn makkelijk te maken dankzij je netwerk in de praktijk. Vorig jaar heb ik in Istanbul een Masterclass over Storytelling verzorgd. Op dit moment ben ik die verder aan het ontwikkelen tot een brede internationale masterclass. Daarnaast schrijf ik met plezier blogs, mijn roman ligt op het moment van spreken bij een uitgeverij en ik schrijf regelmatig voor het theater. Want niet onbelangrijk: draag je vak niet alleen over, maar laat ook zelf zien dat je het nog steeds kunt.’