Neem een kijkje in de belevingswereld van hbo-docenten en collega’s! Meerdere hbo-docenten en collega’s, werkzaam bij willekeurige hogescholen, delen hun ervaring in een maandelijkse blog. We volgen hen ieder een heel semester (half jaar) lang.
Werk jij op een hogeschool en vind je het leuk om over jouw werk te bloggen? Meld je hier aan.
Hogeschoolonderwijs staat bol van de veranderingen. Sommige zijn zinvol omdat het onderwijs daadwerkelijk verbeterd. Andere veranderingen ervaar ik heel soms als jammerlijke pogingen die hun doel niet treffen. Niet altijd verbeterd het onderwijsprogramma immers. Bovendien zie ik dat er soms te veel tijd wordt gestoken in het herinrichten van een curriculum. Dat kost docenten veel tijd en energie. En we hebben het al zo druk.
Als docent op een hogeschool kun je je zomaar een radertje in een groot wiel voelen. Het is goed om te beseffen dat radartjes er ook uit mogen springen!
“Mama, waarom moet ik eigenlijk naar school?”. Ik zal een jaar of twintig zijn geweest, toen ik die vraag stelde. Ik hield ‘moeders’ immers graag voor de gek, ook op zogenaamde volwassen leeftijd. Maar diezelfde vraag heb ik écht gesteld toen ik een jaar of 6 of 7 was. Waarschijnlijk mede ingegeven door dat ene nummer van Pink Floyd dat zo vaak uit de kamer van mijn oudere broer schalde; “Hey, teacher, leave them kids alone!”. Hij had het nummer voor mij vertaald, ondanks zijn 3 voor Engels.
Het was alweer even geleden, maar ik mocht weer: zelf een dag voor de klas in een groep 6. Samen met mijn collega’s van ons pabo-team hebben we een dag (weer) ervaren hoe het is om juf of meester te zijn in het basisonderwijs. Wat was het leuk, wat was het leerzaam en wat mooi dat we dit samen met een van onze opleidingsscholen hebben georganiseerd.