‘Ik moet niet klakkeloos verhalen uit eigen doos vertellen’

Bij de wat oudere lezers doet zijn naam een belletje rinkelen. Rob de Leede, dat was toch die perschef van het Nederlands Elftal? Helemaal waar, net als dat hij daarna nog jarenlang de persfaciliteiten regelde voor de voetbalbonden FIFA en UEFA. Tegenwoordig deelt hij zijn kennis en ervaring als docent, eerst aan de opleidingen Communicatie en Creative Business van de Hogeschool van Amsterdam en nu als docent Sportkunde en International Sport Management (ISPM) bij de Haagse Hogeschool. Rob: “Ik wil het ‘opa vertelt-effect’ voorkomen.”

Ik las dat jij je loopbaan bent begonnen als sportverslaggever.

‘Klopt, ik werkte als freelancer op de sportredactie van het Vrije Volk, de Rotterdamse krant die al jaren niet meer bestaat. Ik mocht voor de maandageditie twee pagina’s regiosport vullen, vooral met voetbalverslagen. Dan stond ik trots met mijn kladblokje langs de lijn, zodat toeschouwers konden zien dat ik een verslaggever was. In het begin schreef ik elke balomwenteling op, maar later bijna niks meer. Ik had ontdekt dat alles wat ertoe deed in mijn hoofd zat. Een leerzame tijd; daar heb ik geleerd om bondig en gevarieerd te schrijven.’

Hoe kwam je bij de KNVB terecht?

‘Een collega vertelde me dat ze daar iemand zochten die het maandblad met artikelen kon vullen en die teksten voor folders, brochures en jaarverslagen kon schrijven. Ik was inmiddels klaar met mijn studie Engelse taal en literatuur en zocht een echte baan. In 1995 vroeg de toenmalige bondscoach Guus Hiddink of ik zijn perschef wilde worden. Dat ben ik acht jaar geweest. Ik heb met verschillende bondscoaches gewerkt en als ik ze tegenkom is het altijd weer leuk. Niets ten nadele van de anderen heb ik met Louis van Gaal de bijzonderste band gehad. Ook tijdens het afgelopen WK zag je weer dat hij precies weet wat hij wil, zonder daarin star te zijn. En het is een uiterst warme man.’

Na je KNVB-tijd heb je onder andere ook nog de persfaciliteiten geregeld tijdens meerdere grote voetbaltoernooien. Hoe ben je uiteindelijk in het onderwijs terechtgekomen?

‘In de coronatijd heb ik op grond van mijn ervaringen in de voetbalwereld een boekje geschreven over de do’s en don’ts in persvoorlichting. Een vriend van mij gaf dit aan zijn dochter, die Communicatie studeerde. Zij zei tegen me dat ze van mijn boekje meer had geleerd dan tijdens haar studie. Waarom ga je niet lesgeven?, vroeg ze mij toen. Daar kwam bij dat ik als zzp’er door corona bitter weinig te doen had. Toen de kans zich voordeed, koos ik voor een baan als docent aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik gaf les in van alles, van schrijven, mediarelaties & PR en mediatraining in het Engels tot ondernemerschap. Daarnaast was ik ook coach van groepen tweede- en vierdejaars. In mijn huidige functie als docent Sportkunde en International Sport Management, ben ik natuurlijk helemaal in mijn element.

En? Bevalt het?

‘Enorm. Ik kan alle ervaringen die ik heb opgedaan in het lesgeven kwijt. Ik heb leuke en behulpzame collega’s van wie ik veel leer. Toen ik net als docent was begonnen, heb ik twee studenten een les gegeven alsof er driehonderd studenten in de zaal zaten. Dankzij mijn collega’s heb ik dat wel afgeleerd. Tegenwoordig durf ik studenten na afloop van een les zelfs te vragen wat ze er goed en minder goed aan vonden. Dit helpt mij weer om bij te sturen, waardoor de boodschap beter landt. De omgang met jongeren vind ik geweldig. In het begin maakte ik mij daar wel wat zorgen om: moet ik voor hen de joviale Rob zijn of een meneer? In de praktijk kiezen studenten voor een mengelmoes van aanspreekvormen. Ik vind het prima: zij kiezen maar wat het beste voelt.’

Waar ga je over bloggen?

‘Dat moet ik nog bedenken. Ik heb al wel een mooi onderwerp: de afstand tussen mezelf en de generatie die ik lesgeef. Een tijd geleden haalde ik Ruud Gullit aan in een verhaal over persvoorlichting. De hele klas had nog nooit van hem gehoord, al is hij toch een van de beste voetballers die Nederland ooit heeft gekend. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik niet klakkeloos verhalen uit eigen doos moet vertellen. Ik probeer het ‘opa vertelt-effect’ te voorkomen, anders kom je bedrogen uit in het onderwijs.’